Lipiec 2014

Lidzbark Warmiński / Wilczy Szaniec (video) / Mamerki (video) / Kętrzyn /  Reszel (video)

Lidzbark Warmiński - zamek biskupi z XIV w.

Lidzbark Warmiński był siedzibą biskupów warmińskich od połowy XIV w. Zamek biskupów wraz z przedzamczem, bastionem i basztą jest jedną z najlepiej zachowanych budowli obronnych z okresu średniowiecza w Polsce. Został uznany za pomnik historii i wpisany do rejestru zabytków grupy "0". Jest oddziałem Muzeum Warmii i Mazur, w którym prezentowane są wystawy dawnego uzbrojenia, malarstwa i pamiątek po biskupach.

Wilczy Szaniec - kwatera główna Adolfa Hitlera w latach 1941-44

Kompleks bunkrów, schronów i baraków w lesie w Gierłoży koło Kętrzyna. Była to kwatera Adolfa Hitlera zwana „Wilczym Szańcem”. To tu miał miejsce nieudany zamach na życie Hitlera przeprowadzony przez szefa sztabu armii rezerwowej pułkownika Clausa von Stauffenberg.

Mamerki - kwatera główna niemieckich wojsk lądowych w latach 1940-44.

Największy w Europie kompleks zachowanych bunkrów dowództwa Wehrmachtu z czasów II wojny światowej.

Kętrzyn - zamek krzyżacki z XIV w.

Zamek został wzniesiony w XIV wieku przez Krzyżaków. Był siedzibą urzędów i załóg krzyżackich, stanowił bazę wypadową na Litwę. Spalony w 1945 roku przez żołnierzy sowieckich. Odbudowany w latach 1966 - 1967 według stanu z XIX wieku.

Reszel - wieża kościoła św. Piotra i Pawła

Wieża kościoła św. Piotra i Pawła w Reszlu to doskonały punkt widokowy, z którego można podziwiać panoramę okolicy. Jest wysoka na ponad 51 metrów, ma jedenaście poziomów i 232 stopnie. Zaprojektowano ją na planie kwadratu. To budowla ośmiokondygnacyjna z czerwonej cegły. Znajduje się w rejestrze zabytków.

Budowlę kościoła rozpoczęto w latach 60. XIV wieku. Początkowo powstał korpus nawowy i dolna część kwadratowej wieży. Do rozbudowy świątyni doszło na początku XVI wieku, wtedy dobudowano kolejne kondygnacje wieży. W XIX wieku otrzymała ona nowy hełm z latarnią,.

Wieża przylega do ścian kościoła od strony zachodniej. Posiada kruchtę w przyziemiu z drewnianym sklepieniem kolebkowym. Można w niej podziwiać mechanizm zabytkowego zegara oraz dzwony.

Reszel - zamek biskupi z XIV w.

Pierwsza krzyżacka strażnica stanęła tu już w 1241 r. Jednak budowę zamku murowanego rozpoczęto dopiero ponad sto lat później. Główną przyczyną były ciągłe bunty pruskiego plemienia Bartów, którzy nigdy nie pogodzili się z podbojem i regularnie niszczyli zakonną placówkę. Od 1243 r. Reszel formalnie należał do biskupów warmińskich, ale krzyżacka załoga opuściła go dopiero w 1300 r. Budowa zamku trwała pół wieku. Pod koniec budowy powstało m.in. skrzydło południowe z apartamentami mieszkalnymi biskupa oraz krużganki. Warownia była sprzężona z obwarowaniami miasta. Na mocy traktatu toruńskiego z 1466 r., Warmia przeszła pod opiekę króla polskiego. Około 1505 r., rozpoczęto wznoszenie nowych murów obwodowych. Fortyfikacje były już przystosowane do użycia broni palnej. W tym okresie częstym gościem był tu Mikołaj Kopernik, siostrzeniec biskupa oraz jego sekretarz i osobisty lekarz. Pod koniec XVI wieku zamek w Reszlu utracił militarne znaczenie i został zamieniony w rezydencję. W czasie potopu szwedzkiego został rozgrabiony i zniszczony. Po pierwszym rozbiorze Polski (1772), zamek został przejęty przez władze pruskie i w 1780 r. ulokowano w nim więzienie. Dwukrotnie (1806 i 1807) Reszel dotknęły wielkie pożary, które zniszczyły całą drewnianą zabudowę miasta, ratusz i zamek. O wywołanie pożaru posądzono Barbarę Zdunk od lat oskarżaną o czary. Po kilku latach zapadł wyrok uznający ją za winną zarzucanego czynu i skazano - jako oskarżaną również o czary - na spalenie na stosie. 21 sierpnia 1811 roku skazaną przewieziono na Szubieniczną Górę blisko Reszla, gdzie egzekucji dokonał kat z Lidzbarka Warmińskiego. Pamiątką po tych wydarzeniach jest piwnica na zamku, gdzie najprawdopodobniej więziono Barbarę Zdunk. BYŁA TO OSTATNIA W EUROPIE „CZAROWNICA” SPALONA NA STOSIE.

 W 1822 r. zrujnowany przez pożary zamek przekazano gminie ewangelickiej. Przeprowadzony wówczas remont zatarł w znacznym stopniu średniowieczny charakter budowli – m.in. rozebrano piętrowe krużganki oraz przekształcono skrzydło południowe dla zboru (stąd jego obecne, dość nietypowe, zwieńczenie). Kolejne adaptacje i przebudowy znacznie zmieniły architekturę zamku. Dopiero po II wojnie światowej zaczęto restaurację zamku.. W 1958 roku zamek został przejęty przez Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "Pojezierze". Gruntowny remont przeprowadzono w latach 1976-1985, , kolejną renowację w 2001 r. Obecnie zamek udostępniony jest do zwiedzania w ograniczonym zakresie – w zamku jest hotel, restauracja i muzeum.